Wat zou de wereld saai zijn zonder chilipepers! Daarom deel ik met jullie twee simpele pikante sausjes uit Bolivia. Als je gek bent op chili zoals ik, dan zijn deze sausjes een heerlijke toevoeging bij je maaltijd. Je kunt hiermee zelf bepalen hoe pittig je wilt eten. Best handig als niet iedereen aanntafel dezelfde chilibehoefte heeft. De chilipepers behoren tot het Capsicum ras uit de nachtschadefamilie en zijn van oorsprong afkomstig uit Midden- en Zuid Amerika. Er bestaan ontelbaar veel soorten en de oorspronkelijke bewoners zijn nog meer eeuwen dan elders gewend om de pepers in hun eten te verwerken. In veel landen is het tevens de gewoonte om een klein bakje verse pepersaus standaard op tafel te hebben staan. In Bolivia is dat Llajua of Ahogado, in Venezuela Guasacaca, in Argentinië salsa Criolla of Chimichurri (zie recept), in Chili salsa Pebre en in Mexico Pico de gallo.

Toen ik op het platteland van Bolivia werkte was er voor mij een groot voordeel aan de altijd aanwezige chilisaus. Hiermee kon ik namelijk de minder fijne smaken die ik soms voorgeschoteld kreeg, subtiel wegdrukken met veel chili! Misschien dat ik daarom wel zo’n chilifan ben geworden.

Op deze foto heb ik de Ahogado geserveerd bij de typisch Boliviaanse kaasbroodjes, Cuñapés (zie recept).

Er zullen ook zeker nog heel veel soorten sausjes met pepers langs komen op mijn blog, want over de hele wereld bestaan geweldige recepten met chilipepers. Deze keer houd ik het even bij twee Boliviaanse varianten. De meest gangbare is Llajua, dit is een rauwe pepersaus, die origineel met een stenen vijzel op een grote stenen ondergrond wordt gemalen. Het is een saus uit Pre-inca tijden en de naam komt uit de Quechua-taal. Het is een super simpel recept met maar 4 ingrediënten: rode peper (in Bolivia gebruiken ze Locoto –Capsicum pubescens), tomaat, zout en een lokaal kruid. In de lagere gebieden is dat Quirquiña (Boliviaanse koriander) en in de hogere gebieden gebruiken ze Wakataya (zwarte munt). De tweede variant is de Ahogado en deze saus bereid je warm. Deze saus refereert naar ‘verdronken ui’, ahogado betekent verdronken. Het is iets meer werk, maar ook iets langer houdbaar dan de Llajua. Zelf hou ik erg van knoflook en doe er daarom ook een knoflookteentje bij, maar in Bolivia doen ze dat meestal niet.

Bewaar de sausjes in een afgesloten potje in de koelkast en dan blijven ze een week houdbaar en houd je toch nog wat over, doe het lekker door je soep, curry of pastasaus. Beide recepten heb ik iets milder gemaakt, aangepast aan de Nederlandse smaak. Wil je wel het origineel, doe er dan een half pepertje met zaadjes bij.

Llajua

• 1 rode peper of als je die kunt vinden een ‘locoto’
• 1 kleine tomaat (liefst beetje vlezig)
• Takje munt of koriander
• Snuf zout
• Eventueel een klein uitje erdoor, fijngesneden
• Eventueel een paar druppels azijn of olijfolie

Bereiding : Hou je niet van heel erg pittig, verwijder dan de zaadlijsten van de chilipeper en snij de tomaat en de chilipeper in kleine stukjes. Doe alles in een stenen vijzel of in een kleine blender en zorg dat je het niet tot een puree maakt, maar de saus een grove structuur met stukjes houdt.

Ahogado

•  2 Spaanse rode pepers
• 1 witte ui
• 1 tomaat
• 1 knoflookteen
• 100 ml water
• flinke snuf zout
• 1 snuf komijnpoeder
• olijfolie om in aan te fruiten

Bereiding: Verwijder de zaadlijsten uit de pepers. Maak de ui schoon en snij de ui en tomaat in blokjes van 0,5cm en de peper en knoflook fijn. Fruit de ui aan in een beetje olijfolie en voeg dan de tomaat, peper en knoflook toe. Fruit even mee, zodat de geuren loskomen en voeg dan het water toe. Laat twintig minuten op een zacht vuurtje pruttelen. Doe er zout en komijnpoeder bij naar smaak en laat de ahogado afkoelen voor gebruik.